به گزارش مشرق، «محمد ایمانی» تحلیلگر مسائل سیاسی و فعال رسانه ای در کانال تلگرامی خود نوشت:

سیاست موفق را با کُنِش گری و فعال بودن می شناسند. در عین حال، واکنش درست و متقابل هم بخشی از سیاست ورزی است. اما بدترین نوع سیاست ورزی، انفعال و واکنش نا متوازن است.

اواخر هفته گذشته و لا به لای جنجال کرونایی، دو اتفاق نا متعادل در حوزه سیاست خارجی توسط دولت رقم خورد.

اولی درباره FATF بود. دولت به بهانه قرار گرفتن در لیست سیاه این کارگروه، توپ را در زمین منتقدان انداخت و از آنها خواست پاسخگوی تبعات ماجرا باشند. ماجرای دوم به تشکیل نشست کمیسیون مشترک برجام در وین بر می گشت.

آقای عراقچی پس از نشست کمیسیون گفت "برجام هنوز زنده است" و "اینستکس تقریبا آماده شده است". اما بیانیه کمیسیون نسبت به کاهش تعهدات ایران ابراز نگرانی کرده بود، بی آن که نسبت به نقض کامل تعهدات توسط آمریکا و اروپا اعتراض جدی انجام دهد.

نزدیک بیست ماه است نشست های بی خاصیت کمیسیون هر چند وقت یک بار برگزار می شود؛ بی آن که به حق بر زمین مانده ایران (لغو تحریم های مالی و بانکی و نفتی) کمترین ترتیب اثری بدهد. دو سال است ما برجام را یکطرفه اجرا می کنیم.

اروپا در این دوسال، عملیات تاخیری و وقت کشی را هم آهنگ با آمریکا به اجرا گذاشت و امکان اعتراض بهنگام و موثر را از ما گرفت. همزمان آمریکا و عربستان کوشیدند بازار نفت ما را بربایند. فروش نفت ما در این دوره به چند صد هزار بشکه (یک پنجم میزان فروش در قبل از برجام) رسید.

دولت و وزارت خارجه چه کردند؟ برای چند ماه، وعده پوچ کانال موسوم به SPV را خریدند و با آن، افکار عمومی را مشغول کردند. و سپس خریدار وعده بی مایه تر دیگری به نام INSTEX شدند؛ مبادله غذا و دارو در ازای نفت فروخته شده ایران به غیر اروپایی ها! پس از آن هم سرگرم نمایش مذاکره با فرانسه و ژاپن شدند!

در عمل چه اتفاقی افتاد؟ عراق در شرایط تحریم، از تحریم های غذا و دارو معاف بود. اما از صدقه سر شقّ القمر برجام و اینستکس کذایی، اروپایی ها حتی غذا و دارو هم نمی فروشند و سفیر سوئیس چند کارتن دارو را با وقاحت به نمایش می گذارد!

بله برجام به عنوان سند گروگان گرفته شدن دولت روحانی، همچنان زنده و مایه عبرت دیگران است؛ دریغ از سر سوزنی خاصیت برای کشور ما. اما درست در همین فضا، دولت به جای اعتراض عملی و بازدارنده به طرف اروپایی برجام، سر تفنگ تبلیغات را به سوی داخل کج می کند!

به شکل عجیبی اصرار دارند سیاه بازی های دو ساله غرب و هیجان های سفر پاریس و نیویورک و توکیو را از اذهان پاک کنند و همه تقصیرها را گردن شورای نگهبان و مجمع تشخیص مصلحت بیندازند که به خاطر تجربه پر خسارت برجام، دست رد به سینه گردانندگان FATF (بانیان کلاهبردار برجام) زدند.

دولت به جای این که سیاست کنش گری پیش دستانه یا دست کم واکنش متقابل پیشه کند، در برابر گستاخی غرب، منفعل و ساکت مطلق است؛ اما ضمنا ترجیح می دهد در مقابل صاحب نظران منتقد، به زعم خود دست پیش بگیرد و طلبکاری پیشه کند. دریغ از کمترین اعتراض به طرف کلاهبردار و بدهکار!

بعد از شش سال فرصت سوزی و بر جای گذاشتن رکورد های بی سابقه رکود و تورم و شکاف طبقاتی و نقدینگی، می گویند "می خواستیم کار کنیم اما نگذاشتند". مرحبا به این شرافت و شجاعت و درایت و نبوغ!

یاد حکایت مولوی در مثنوی و در باب استجا افتادم که قابل بازگویی در این مجال نیست. اصل داستان را خود در مثنوی بخوانید:
"آن یکی در وقت استنجا بگفت- که مرا با بوی جنّت دار جفت

گفت شخصی خوب وِرد آورده‌ای- لیک سوراخ دعا گم کرده‌ای ...
ای تواضع برده پیش ابلهان- وی تکبر برده تو پیش شَهان
آن تکبر بر خَسان خوبست و چُست- هین مرو معکوس، عکسش بند تست ...".